ข้อความชวนให้คิด ของครูสาวคนสวยโพสต์ใบหย่า

ฉันเดินตามคนนึงด้วยความซื่อสัตย์ แต่เขาก็ได้โรยเศ ษแก้วทิ้งไว้บนพื้น.

ช่วงหลายปีที่ผ่านมาฉันกำลังเดินอยู่บนถนนเล็กๆ ที่สองข้างทางเป็นเหว

ฉันก็เดินตามไปอย่างเชื่อใจ เขาก็หันมามองฉันเป็นพักๆ

ฉันเองที่เป็นคนตัดสินใจมาเลือกมาเดินตามเขา

ฉันจึงเดินต่อไปเรื่อยๆ ระหว่างทางฉันไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ แต่เขาก็ได้โรยเศ ษแก้วทิ้งไว้บนพื้น

ขณะที่เดินตามฉันไม่เคยระวั งตัวใดๆ เพราะ..ตามองอยู่ที่แผ่นหลังของเค้าด้วยความไว้ใจ

ฉันรู้สึกเจ็บที่เท้าแล้ว แต่ฉันก็ยังเดินตามต่อ.. การขอโท ษและการให้อภั ยเกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า

แต่เค้าก็ยังทำอีก จนในที่สุดพื้นที่เราเดินก็เต็มไปด้วยเศ ษแก้วชิ้นเล็กมากมายที่คอยทิ่มตำ

เท้าฉันอยู่ตลอดทุกก้าวที่เดิน แน่นอนว่า.. มันก็มีบางช่วงที่เป็นพื้นดินธรรมดา

บางช่วงที่เป็นพื้นหญ้านุ่มบ้าง แต่เดินไปไม่นานก็กลับไปเจอเศ ษแก้วอีก

…

ที่ตลกคือ.. ฉันก็ยังคงทนเดินต่อไปเรื่อยๆ

เพราะคิดเ สียดายที่อุส่าต์เดินตามมาตั้งนานแล้ว และด้วยความหวัง

จากเสียงพูดของเค้าที่ตะโกนมาเรื่อยว่าเค้าจะหยุดการก ร ะทำแบบนี้แล้ว

ความเจ็ บป วดมันเพิ่มขึ้นมาอีก เมื่อมีเด็กคนนึงเกิดขึ้นมาจากที่เดินด้วยน้ำหนักเราคนเดียว

กลายเป็นต้องเดินโดยอุ้มเด็กคนนี้ไว้ที่แขนเพื่อไม่ให้เค้าโดนเศ ษแก้วไปด้วย

เด็กโต ขึ้นทุกวัน น้ำหนักก็มากขึ้นทุกวันตามไปด้วย 8 ปี

…

ในที่สุดเราก็เดินมาจนถึงทางแยก 2 ทาง คือทางตรงทางเดิมที่แม้จะมีเศ ษแก้ว

แต่ก็ยังคงมีแผ่ นหลังที่คุ้นเคยกับรอยยิ้มจริงใจของเค้าที่เหมือนคอยให้ความหวังว่าเค้า

กำลังจะเลิกโรยเศ ษแก้วแล้วหรือจะเลี้ยวออกไปอีกทาง ที่มันโคตรมืดและไม่รู้จะมีอะไร

อยู่ข้างหน้าในใจคิดว่า..ไม่ว่าจะเลือกทางไหนเราจะเอาเด็กคนนี้ไปด้วย

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเราจะไม่ปล่อยlด็กแน่นอน ที่ทางแยกฉันมองลงไปที่เท้าตัวเอง

ตอนนี้มันดูไม่เหมือนเท้าอีกต่อไป มันเต็มไปด้วยบา ดแผ ล

นับไม่ถ้วนมันเจ็ บ มันชา แล้วกลับมาเจ็บอีก วนไปเรื่อย

…

วันนี้..ฉันตัดความเสียดาย 8 ปี ที่ผ่านมาไว้ที่ตรงทางแย กนั้น แล้วเลือกเดินทางใหม่

ทางที่มันโครตจะมืดและไม่รู้จะเจอกับอะไรอีก แต่อย่างน้อยที่สุดทางนี้ก็ไม่มีเศษแก้วอีกแล้ว

แน่นอนว่า. เมื่อไม่มีเศ ษแก้ว ฉันจึงกล้าที่จะวางเด็กลงกับพื้นแล้วจับมือกันเดินแทนการอุ้ม

ฉันรู้สึกดีขึ้นอย่างประหล า ด จากที่เป็นแต่ผู้ตามที่ซื่อสัตย์ ฉันรู้ทันทีว่าตอนนี้

ฉันต้องมาเป็นผู้นำที่เข้มแข็งแทนในวิน าที นี้เลย

เพราะฉันกำลังจะมีเด็กคนนึงเดินตามแผ่นหลังของฉัน

ตอนนี้ฉันยังเดินต่อไม่ค่อยไหวเลย…

จากนี้ฉันอาจจะนั่งลงใช้เวลาในการรักษาแผ ลที่เท้าไปซักพัก แต่ไม่นานหรอก

ฉันจะลุกขึ้นแล้วเดินต่อ เดินไปทางที่โคตรมื ด นี่แหล่ะ

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า..

ฉันยังมีชีวิตอยู่ ฉันจะไปต่อ ฉันจะไปได้โดยไม่ต้องเดินตามใครอีก และฉันไม่กลั วอะไรอีกแล้ว..