
เมื่อวันนึงมาถึง เราคงต้องจากกัน อย่ า ท ะ เ ล า ะ กันเลยนะ
1 : บางครั้งที่เราทำผิ ด สาเหตุเป็นเ พ ร า ะสมควรใช้เหตุผล เรากลับ
ใช้อารมณ์ในการตัดสินแทน
2 : เวลาใครปาก้อ นหินมาใส่คุณ จงอย่ าปาก้ อนหินกลับไป เก็บไว้
เพื่อนำไปเป็นฐาน เวลาคุณสร้างบ้าน
3 : ชีวิตของคนเรา มันเหมือนกับเส้นด้าย ที่ถูกดึงออกมาจากหลอด
ด้ า ย ทีละนิด ๆ ตอนที่ดึงด้ายออกมาจากหลอดนั้น บางทีเราก็รู้สึก
กระหยิ่มว่ายังมีด้า ย เหลืออยู่อีกตั้งเยอะ จึงชะล่าใจดึงด้ายออกมา
ใช้แบบฟุ่มเฟือยเพื่อที่จะพบว่าแท้ที่จริงแล้วมีด้ายอยู่เพียงนิดเดียว
เย็บผ้าได้นิดหน่อยก็หมด แต่ที่เราเห็นว่ายังคง มีด้ายเหลืออยู่มาก
นั่นเป็นเ พ ร า ะว่าแกนด้ายมันใหญ่เลยทำให้เราชะล่าใจต่างหาก
4 : ชีวิตคนเราคือบทเพลงที่แสนไพเราะ แต่ว่าอยู่ที่ใครเป็นผู้ขับร้อง
และร้องอยู่กับผู้ใด
5 : ความกังวลไม่มีน้ำหนัก แต่มันเปรี ยบดั่งใบไม้ที่กำลังร่วงจากต้น
ในย ามหน้าแล้งโดยไม่รู้ตัว มันก็กองรวมกันอยู่ที่พื้น ฉะนั้น คิดอะไร
ให้จง ร ะ วั ง
6 : การรอคอยและความลังเล คือ คนไม่ดี ที่แล้ ง น้ำใจที่สุด
7 : หากคุณหลงผิ ด ให้รู้ไว้ว่า ฟ้าให้โอกาสกลับตัวทุกเวลา นอกจาก
ว่า คุณจะไม่ยอมกลับเองต่างหาก
8 : สิ่งที่ฉันกลั วก็คือ ฉันให้ใจแก่คุณ แต่คุณกลับยื่น มี ด มาทิ่ ม ฉัน
(ไม่ว่าความรักหรือมิตรภาพระหว่างเพื่อนก็ดี)
9 : ตอนที่เรายังมีชีวิตอยู่ เรารู้สึกว่ายังมีเวลาเหลืออีกเยอะ แต่เราไม่รู้
ว่ า ชี วิ ตของเรากำลังหมดไป พร้อมกับการฉี ก ปฏิทินในแต่ละวัน
คุณไม่รู้ว่า พบกันครั้งหนึ่ง ก็หมดไปอีกครั้งหนึ่งแล้ว
10 : ชีวิตนี้น้อยนัก สักวันหนึ่งเราก็ต้องจากกัน จะจากแบบไหน
สุดท้ายก็ต้องจากกันอยู่ดี