อย่ า ท ะ เ ล า ะ กันเลย สุดท้ายก็ต้องจากกันอยู่ดี ชีวิตนี้สั้นนัก

เมื่อวันนึงมาถึง เราคงต้องจากกัน อย่ า ท ะ เ ล า ะ กันเลยนะ

1 : บางครั้งที่เราทำผิ ด สาเหตุเป็นเ พ ร า ะสมควรใช้เหตุผล เรากลับ

ใช้อารมณ์ในการตัดสินแทน

2 : เวลาใครปาก้อ นหินมาใส่คุณ จงอย่ าปาก้ อนหินกลับไป เก็บไว้

เพื่อนำไปเป็นฐาน เวลาคุณสร้างบ้าน

3 : ชีวิตของคนเรา มันเหมือนกับเส้นด้าย ที่ถูกดึงออกมาจากหลอด

ด้ า ย ทีละนิด ๆ ตอนที่ดึงด้ายออกมาจากหลอดนั้น บางทีเราก็รู้สึก

กระหยิ่มว่ายังมีด้า ย เหลืออยู่อีกตั้งเยอะ จึงชะล่าใจดึงด้ายออกมา

ใช้แบบฟุ่มเฟือยเพื่อที่จะพบว่าแท้ที่จริงแล้วมีด้ายอยู่เพียงนิดเดียว

เย็บผ้าได้นิดหน่อยก็หมด แต่ที่เราเห็นว่ายังคง มีด้ายเหลืออยู่มาก

นั่นเป็นเ พ ร า ะว่าแกนด้ายมันใหญ่เลยทำให้เราชะล่าใจต่างหาก

4 : ชีวิตคนเราคือบทเพลงที่แสนไพเราะ แต่ว่าอยู่ที่ใครเป็นผู้ขับร้อง

และร้องอยู่กับผู้ใด

5 : ความกังวลไม่มีน้ำหนัก แต่มันเปรี ยบดั่งใบไม้ที่กำลังร่วงจากต้น

ในย ามหน้าแล้งโดยไม่รู้ตัว มันก็กองรวมกันอยู่ที่พื้น ฉะนั้น คิดอะไร

ให้จง ร ะ วั ง

6 : การรอคอยและความลังเล คือ คนไม่ดี ที่แล้ ง น้ำใจที่สุด

7 : หากคุณหลงผิ ด ให้รู้ไว้ว่า ฟ้าให้โอกาสกลับตัวทุกเวลา นอกจาก

ว่า คุณจะไม่ยอมกลับเองต่างหาก

8 : สิ่งที่ฉันกลั วก็คือ ฉันให้ใจแก่คุณ แต่คุณกลับยื่น มี  ด มาทิ่ ม ฉัน

(ไม่ว่าความรักหรือมิตรภาพระหว่างเพื่อนก็ดี)

9 : ตอนที่เรายังมีชีวิตอยู่ เรารู้สึกว่ายังมีเวลาเหลืออีกเยอะ แต่เราไม่รู้

ว่ า ชี วิ ตของเรากำลังหมดไป พร้อมกับการฉี ก ปฏิทินในแต่ละวัน

คุณไม่รู้ว่า พบกันครั้งหนึ่ง ก็หมดไปอีกครั้งหนึ่งแล้ว

10 : ชีวิตนี้น้อยนัก สักวันหนึ่งเราก็ต้องจากกัน จะจากแบบไหน

สุดท้ายก็ต้องจากกันอยู่ดี