“เค้าไม่ใช่คนที่ใช่” เป็นประโยคที่เรามักจะได้ยินเป็นประจำจากคนที่เพิ่งเลิกกับแฟนมา
บางทีเราอาจจะเป็นคนพุดคำๆนั้นเองด้วยซ้ำ ถึงแม้ว่าคนรอบๆ จะมองว่าคู่ของคุณนั้น
เป็นคู่รักที่สมบูรณ์แบบก็ตาม บางทีคุณอาจจะรู้สึกสงสัยว่าทำไมรักแท้
ที่คุณรู้สึกในทีแรกถึงได้กลายมาเป็นสิ่งที่ไร้เยื่อใยได้เมื่อเวลาผ่านไป…
เคยไหม.. รักใครสักคนแล้วรู้สึกเหมือนรักที่รอวันเลิก
รักใครสักคนแล้วรู้สึกเหมือนรักที่ไม่มั่นคงเหมือนคบกันไปวันๆ
คล้ายๆรักที่รอวันเลิกถามว่ารักไหม..? ก็รัก
แต่.. มันเหมือนมีอะไรบางอย่างบอกเราว่า
เราสองคนไม่มีทางร่วมหัวจมท้ายไปด้วยกันได้
จะด้วยชนชั้น ฐานะ สังคม หรืออะไรก็แล้วแต่ข้อผิดพลาดเพียงเล็กน้อย
สามารถทำให้เราทั้งคู่พร้อมจะจากกันไปในทันทีมันเป็นความรักอึมครึมยากที่จะอธิบาย
ต่างคนต่างรู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้แต่ก็พยายามยื้อ
ยื้อเวลาที่จะอยู่ด้วยกันมันเป็นความรู้สึกเสียดายเสียดายวันเวลา
เสียดายความผูกพัน
เสียดายความรักเสียดายทุกๆ อย่าง
ถ้าจะต้องจากกันจริงๆไม่ได้เลิกกันเพราะคนอื่น
แต่อย่างใดและ… ไม่ได้เลิกกันเพราะมีใครใหม่ด้วยหรือ
ที่เรียกกันว่าความรักมาถึงจุดอิ่มตัว
รู้สึกเหมือนไม่รัก แต่ก็รักมากหรือ ต้องอยู่ห่างกันสักพัก
ว่าที่จริงแล้วเรายังต้องการเขาไหมแล้วความอึมครึม
น่าเบื่อหน่ายในความรักนี้จะมีอะไรมาบอกได้ว่าความรู้สึกนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกยากเหลือเกิน
รักแบบนี้ ยากที่จะทำใจตอนจากกันไปแต่ก็รู้สึกอึดอัดใจ
ในตอนที่อยู่ด้วยกันแต่รู้ไหมว่า… รักที่ธรรมดาปกติ
ความรักที่น่าเบื่อหน่ายนี่แหละ คือที่สุดของความรักแล้ว “น้ำเปล่า”
อาจไม่หวานฉ่ำเหมือน “น้ำหวาน”แต่มันดื่มได้เรื่อยๆ ดื่มแค่ไหนก็ไม่มีผล อั น ต ร าย
บางสิ่ง สัมผัสแต่น้อยอาจจะมีความสุขมากไปกลับเป็นทุกข์ (เหมือนดื่มน้ำหวาน)
บางสิ่งอาจดูจืดชืดธรรมดาแต่อยู่ด้วยได้นานไม่นำมาซึ่งทุกข์ (เหมือนน้ำเปล่า)
ไม่แปลกที่เราจะชอบน้ำหวานเป็นครั้งคราวแต่วันหนึ่งเราจะรู้เองว่า
น้ำเปล่า..คือสิ่งที่เราดื่มได้ตลอดชีวิต
