หนี้…ที่ใช้ไม่หมดดูเหมือนเราจะมีเงิน แต่ควักออกมาซื้ อของให้พ่อไม่ได้
ดูเหมือนเราจะมีเงิน แต่หมดไปกับสิ่งที่พ่อแม่ไม่เคยได้ใช่ดูเหมือนเราจะมีเงินแต่ไม่เคยหล่อเลี้ยงหัวใจของพ่อแม่ดูเหมือนเราจะมีเงิน แต่กลับเลี้ยงดูพ่อแม่ไม่ได้
ดูเหมือนเราจะเก่ง แต่เก่งกับการตะคอกใส่พ่อแม่ดูเหมือนเราจะเก่ง ลงกับคนอื่นไม่ได้ก็หาเรื่อง ท ะ เลาะกับพ่อแม่
ดูเหมือนเราจะเก่ง อดทนกับคนอื่นได้แต่กับพ่อแม่อดทนไม่ได้ดูเหมือนเราจะเก่ง จ้างคนอื่นทำได้แต่กับพ่อแม่เป็นดั่งคนรับใช้แต่ไม่ได้เงินเดือน
ดูเหมือนเราจะสูงส่ง อยู่นอกบ้านใช้เงินเหมือนพิมพ์แบงก์เองได้ แต่ไม่เคยหยิบยื่นให้พ่อแม่ดูเหมือนเราจะสูงส่ง ชื่นชมครอบครัวคนอื่นไม่ ข า ดปาก
แต่ปรักปรำครอบครัวตนเองว่าไม่ดีดูเหมือนเราจะสูงส่ง พ่อแม่ทนทุกข์เพื่อลู กได้ แต่พอเราเจอความลำบากเพียงนิดหน่อยก็ละทิ้ง
ดูเหมือนเราจะสูงส่ง ยกมือไหว้คนอื่นไปทั่ว แต่รังเกีย จพ่อแม่ของตนเองพ่อแม่ให้กำเนิดชีวิตอันล้ำค่า ทนทุกข์เลี้ยงดูจนเติบใหญ่ยินยอมประหยัดกินประหยัดใช้
มีอะไรดีๆจะนึกถึงลู กเป็นอันดับแรกยินยอมอดสูใจตนเอง แต่ไม่ยอมให้ลู กได้อับอายรักโดยปราศจากเงื่อนไข ปราศจากความเห็นแก่ตัว
พระคุณบุพการี ตราบชั่ วชีวิตนี้ก็ชดใช้ไม่หมด“ห้าม ลืม แม่ นะลู ก” ในวันที่แม่แก่ตัวลงเมื่อตอนที่แม่ เริ่มออกเดินทางแม่ก็เป็นเด็ กผู้หญิงคนหนึ่ง ผ่ านคืนวัน มีความฝัน
มีชีวิตเป็นของตัวเอง เหมือนกับเรา แม่เดินทางมาเจอ ความรักมีชีวิตคู่ที่หวังจะสร้าง เป็นครอบครัว ผ่ านวันที่ตื่นเต้นที่สุดคือวันที่ รู้ว่าใน คร รภ์ของแม่
มีเราอยู่ในนั้นเป็นจุดเริ่มต้นของเวลากว่าเก้าเดือนที่แม่ต้องแบก น้ำหนักกว่าสิบกิโลกรัมแม่เริ่มใช้ชีวิต อย่ างระมัดระวัง มากขึ้น
แม่กลัวว่าลู กในท้องของแม่จะเป็นอัน ต ร า ยและวันที่แม่เจ็ บป วด แสน ส า หั ส ก็มาถึง
วันแรกที่แม่ ได้เห็นหน้าเรา“เต็มไปด้วย ความสุข แต่แม่ก็เจ็ บปว ด”ชีวิตส่วนตัวของแม่ ไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกต่อไปความฝัน อาจถูกพักไปบ้าง
แต่ก็เต็มใจข้าวของเครื่องใช้ลดลงเหลือ เท่าที่จำเป็น รูปร่างหน้าตาที่ สวยงามของผู้หญิงคนหนึ่งไม่สำคัญเท่าลู ก ของแม่อีกแล้ว“เรื่องอื่นๆ ของแม่ ช่างมันก่อนเถอะ”
อนาคตของตัวเอง ที่แม่เคยคิดถึงถูกแทนที่ด้วย อนาคตของลู ก จนหมดสิ้นเราจะปลอดภั ยไหม เราจะเป็นเด็ ก ดีหรือเปล่ าเราจะเรียนอะไร เราจะได้น้อยกว่าลู กคนอื่นไหม
แม่พย าย ามทุกอย่ างให้เราได้รับสิ่งที่ดีที่สุดแม่เสกทุกอย่ าง ให้เด็ กน้อยของแม่เติบโตอย่ างดี“เหนื่อยนะ แต่แม่จะสู้” แล้วเราก็เติบโตแม่เริ่มพบกับความห่างเหินของลู ก
ที่เคยตัวเล็กแม่ไม่ได้เป็นเพื่อนเล่น ที่เราเคยสนุก ด้วยแล้ว
แม่เห็นใบหน้าที่ เราหงุดหงิดใส่มากขึ้นขณะเดียวกันก็เห็น รอยยิ้ม ที่แม่เคยได้รับแต่ผู้รับกลาย เป็นเพื่อนของเรา “น้อยใจ แต่ทำอะไรไม่ได้”วันที่แม่โล่งใจ อย่ างที่สุดคือ
วันที่เราเรียนจบแม่ฝ่าฟั นมามากมายกว่า จะได้ปริญญาใบนี้มา
แม่คิดว่าหมดห่วงแล้ว ลู กเอ๋ยแต่ขณะที่แม่มองดูเราถ่ายรูป สนุกสนานกับเพื่อนบัณฑิตแม่ก็รู้ตัวว่า แม่คิด ผิ ด แล้ว ลู กจะได้งานที่ดีหรือเปล่ าลู กจะมีแฟนที่รักลู ก
เหมือนที่แม่รักไหมเขาจะดูแลลู กอย่ างที่ แม่ทะนุถนอมหรือเปล่ าถ้าแม่ไม่อยู่แล้ว ลู กจะอยู่ต่อยังไง“โตแค่ไหนแม่ก็เห็น ภาพเด็ กตัวน้อยๆของแม่เสมอ”
ลู กของแม่ค่อยๆ ออกเดินทาง ในชีวิตของตัวเองเรามีครอบครัว มี ลู ก มีบทบาทเพิ่มขึ้นจนบทบาท การเป็น ลู กของแม่ น้อยลงกว่าเดิมแม่รู้แล้วว่า
ถึงเวลาต้องปล่อยวางลู กมีชีวิตของลู กแล้ว แต่แม่ไม่เคยวางได้เลย แม่ยังรักและห่วงลู ก ของแม่เสมอ“อย่ าลืมแม่นะลู ก” แม่แก่ตัวลง พร้อมกับนับถอยหลัง
การจาก ล าเป็นการเดินทางช่วงสุดท้าย ที่ต้องเผชิญความเสื่อมถอยสองแขนที่อุ้มลู ก มาหลายปี ยกอะไรมากไม่ได้แล้ว
สองขาที่เคยพา ลู ก ไปไหนต่อไหน ต้องใช้ไม้เท้าพยุงวาจาที่เคยเป็น เสี ยงกล่อมลู ก เริ่มพูดไม่รู้เรื่องส มองที่เคยใช้ ช่วยลู กให้เติบโต
เริ่มลางเลือนหัวใจที่เคยสู้ฝ่า ฟั น ปัญหาให้ลู ก บีบตัวน้อยลง “แม่เหมือนก้อนน้ำแข็ ง ที่วางตั้งอยู่กลางแดด”
วันนี้ระหว่างที่เราเดินทางในชีวิตของเราลองหันไปมองหน้าแม่ ของเรา
ให้เต็มตามองเข้าไปให้เห็นถึงการเดินทาง ที่ผ่ านมาของแม่วันนี้แม่เดินทางมาไกลมากแล้วขอแค่อย่ าลืมการเดินทาง
ที่ผ่ านมาของแม่นี่เป็นการเดินทางของ ความรักที่วิเศษที่สุดแด่แม่และลู กของแม่ทุกคน เพราะคำพูดบางคำ เปลี่ยนชีวิตบางคน
