ช า ยชาว อิ น เ ดี ยคนหนึ่ ง ช่ ว งสองปีที่ผ่านมา ผู้คนจะพบเห็นจนชินตาว่า บนบ่าของเขา มีหม้อดินใบใหญ่
วางอยู่ข้างละใบ หม้อดินใบหนึ่งมีรอยร้าว ขณะอีกใบสมบูรณ์สวยงาม ไร้ที่ติ
ห ม้ อใบสวย สามารถบรรจุน้ำไว้เต็มเปี่ยม นับจากลำธารจนถึงบ้านเจ้านายขณะที่อีกใบหนึ่งนั้น
เมื่อมาถึงปลายทางกลับเหลือ น้ำแค่ครึ่งเดียว เท่ากับว่า ชายผู้นี้ขนน้ำได้เที่ยวละหม้อครึ่งอยู่ทุกครั้ง
แน่ล่ะ หม้อดินใบสวย ย่อมภาคภูมิใจในตนเอง ที่ทำหน้าที่ได้อย่ างสมบูรณ์ ครบถ้วนส่ ว นหม้อดินใบร้าว
นอกจากอดไม่ได้ ที่จะรู้สึกน้อย เนื้อต่ำใจในความไม่สมประกอบ ของตนเองแล้วมัน ยังรู้สึกผิ ดกับการทำหน้าที่ได้ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วย อีกด้วย
หลังจากสองปีเต็ม ที่แบกความทุ กข์ระทม ข มขื่ นนั้น เอาไว้ วันหนึ่งมันจึงตัดสินใจเอ่ย กับคนหาบน้ำตร
ลำธารว่า..“ฉั น รู้สึกละอายใจเหลือเกิน ฉันอย ากขอโ ท ษท่าน ตลอดสองปีมานี้ ฉันทำงานให้ท่านได้เพียงครึ่ง
เดียวเท่านั้น เนื่องจากเจ้ารอยร้าวบนตัวฉันมันทำ ให้น้ำรั่ วไ ห ลไปตลอดท า ง”
เ มื่ อฟังเช่นนั้นแล้ว คนขนน้ำก็พลอยรู้สึกเ สี ยใจไป ด้วย และแล้วเขาก็พูดว่า..
“เอาล่ะระหว่างทาง ที่เราจะเดินกลับไปบ้าน เจ้านาย ฉันอย ากให้เธอสังเกต ดอกไม้สวย ๆ ข้างทางเดินสักหน่อย
เธอไม่ได้สังเกตหรอกหรือว่า ทำไมดอกไม้ป่าเหล่านั้น ถึงได้งอกงามเฉพาะฝั่ง ที่ฉันแบกเธอ เท่านั้น
ทำไมมันไม่ขึ้น อีกฟากหนึ่งด้วยล่ะ นั่นเป็นเพราะฉันได้ตระหนัก ในข้อจำกัดของเธอ จึงอาศัย เงื่อนไขนี้เพาะเมล็ดพันธุ์ดอกไม้ป่า
ตรงทางเดินฝั่งที่ฉันแบกเธอเสมอมา และทุก ๆ วันขณะที่เราเดิน กลับบ้าน เธอเองก็ได้ช่วยฉันรดน้ำให้มัน แล้วใน สองปีนี้ ฉันก็ได้เด็ดดอกไม้สวย ๆ
นี้ไปปักแจกันให้ เจ้านายของเราด้วย นี่ถ้าหากไม่มีเธอแล้วล่ะก็ เจ้านายของเราคงไม่มีโอกาสได้ ดอกไม้ป่าอันแสนสวย งาม ที่ผลิสะพรั่งอยู่ระหว่างทางมาประดับบ้านเป็น แน่”
หากคนเราทุกคน ใช้ชีวิต ในแต่ละวัน โดยรู้สึกภูมิใจ ในตนเอง ไม่ไปเปรียบเทียบ คนอื่นมากจนเกินไป หากสิ่งไหนไ ม่ดี ก็พย าย ามแก้ไขให้ดีขึ้น เรียนรู้ ในสิ่งที่ไ ม่ดี เรียนรู้แก่นแท้ของชีวิต
จะทำให้ชีวิต ของเราเติมเต็ม และสมบูรณ์ ไม่ไปจ มปลักอยู่กับ ความอิจฉา ความอย ากมีอย ากได้ ความล้มเหลว ความผิ ดหวัง การแก่งแ ย่ ง ชิงดีชิงเด่นกัน
