เศรษฐีกับเงินหนึ่งร้อย อ่านแล้วเข้าใจชีวิตมากขึ้น
เ มื่ อ ไ ม่นานมานี้ มีชายคนนึง เขาเจอมรสุมชีวิตอย่ างหนักครับเขาตกงาน โดนภรรย าหนีหน้า
เขามีลูกชายอายุ 5 ขวบที่ต้องเลี้ยงดูชีวิตเขาในตอนนั้น คุณอาจจะให้คำนิย ามว่า ชีวิตของเขา
อยู่ในช่วงบัดซบที่สุดก็ว่าได้แต่ชีวิตบัดซบของเขากลับเปลี่ยนไป เมื่อได้เจอเศรษฐีคนหนึ่ง
เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า..ชายตกงานตื่นแต่เช้า พาลูกชายนั่งรถทัวร์ไปเรื่อย มองที่เก่า ๆ ที่เขากับ
ภรรย าเคยไปด้วยกันบ่ายวันนั้นเป็นวันที่อากาศร้อนจัด ชายตกงานกำลังจะพาลูกของเขาเดิน
เ ข้ า ร้ า น อาหารตามสั่งแต่เมื่อเปิดกระเป๋าตังค์ กลับพบว่า ตอนนี้เขามีเงินเหลือติดตัวเพียง
1 บาท เ ท่ า นั้ น ไม่พอที่จะซื้อข้าวให้ลูก ชายตกงานบ่นกับตัวเองว่า “ชีวิตอะไรมันจะรันทด
ขนาดนี้เนี่ย”
ในตอนนั้น เขาก็หันไปพบกับเศรษฐีอ้วนในชุดสูท ท่าท่างใจดี ชายตกงานนึกได้ก็รีบเดินเข้า
ไปหาทันที“พี่ชาย ผมขอเงินสักนิด พอให้ผมได้พาลูกเข้าไปกินข้าวได้มั้ย ผมไม่มีตังค์เลย”
ชายตกงานกล่าว
เศ ร ษ ฐีอ้วนยิ้มให้ แล้วถามชายตกงานว่า “ก่อนพี่ให้ตังค์น้อง พี่ถามอะไรหน่อยได้มั้ย” ชาย
ตกงานดีใจ รีบรับคำทันที “ถามได้เยอะ ๆ เลยครับพี่”“ทำไมน้องไม่ลองหางานใหม่ ๆ ทำพอ
ได้เงินมาเติมในบัญชีบ้างล่ะ” เศรษฐีถามชายตกงานยิ่งทำหน้าเศร้าไปใหญ่ น้ำตาเหมือนจะ
ไ ห ล เ มื่ อ ได้ยินคำถามนี้มือเขากำมือลูกชายแน่น แล้วพูดออกไปว่า “ผมเจอมรสุมครับพี่”
“ผ ม ต ก ง า น จากบริษัทที่ผมทุ่มเทให้มาหลายปี” “ภรรย าผมหลบหน้าไปอยู่ที่บ้านพ่อ
เ พ ร า ะผมไม่มีเวลาให้ เงินในบัญชีผมก็หมดไปกับหลายอย่ าง”
“ผ ม รู้ สึ ก ว่ าตอนนี้ชีวิตผมมันไม่มีแรง ไม่มีค่าพอจะเริ่มงานอะไรหรอกครับ” แล้วน้ำตาชาย
ตกงานก็คลอเบ้าเศรษฐีเห็นแบบนั้น ก็ควักเงิน 100 บาทออกมาจากกระเป๋า และถืออยู่ในมือ
ก่อนจะพูดปลอบว่า
“ใจเย็นนะไอ้หนุ่ม พี่พอเข้าใจ แต่พี่ขอคุยกับเจ้าหนูนี่ได้มั้ย”“ได้ครับ” ชายตกงานรับคำก่อน
จะหั นไปบอกกับลูกชายวัย 5 ขวบในชุดเอี๊ยมว่า “ลูก หนูคุยกับคุณลุงอย่ างสุภาพนะครับ”
“ครับพ่อ” เด็กชายตัวเล็กดวงตาใสซื่อ เงยหน้ามองเศรษฐีอ้วนคนนั้น
เ ศ ร ษ ฐีอ้วนยิ้มให้ แล้วเริ่มบทสนทนาและถามว่า “พีชใช่มั้ยครับ ชื่อหนูน่ะ ลุงชื่อแดนนะ”
“ครับคุณลุงแดน” เด็กชายตอบ “หนูช่วยทำอะไรง่าย ๆ ให้ลุงสักหน่อยได้มั้ยครับ แค่ตอบ
คำ ถ า ม อะไร สั กอย่ าง” “ได้ครับลุงแดน” เด็กชายยิ้มรับ“พีชรู้มั้ยครับว่านี่เรียกว่าอะไร”
เศรษฐีนั่งย่อตัวเท่ากับเด็ก ก่อนจะชูแบงค์สีแดงในมือขึ้นมา
“แ บ ง ค์สีแดง เงิน 100 บาทครับ” “หนูอย ากได้มันมั้ยครับ” เศรษฐีถามเด็กชายเงยหน้า
ม อ งพ่อที่เฝ้าดูเหตุการณ์อยู่ แล้วหันกลับมาตอบเศรษฐีว่า “อย ากได้ครับ พีชจะเอาไป
ซื้อข้าวผัดให้พ่อ”
ช า ย ต กง านได้ยินแบบนั้น ถึงกับน้ำตาคลอเบ้าอีกครั้งนึงเศรษฐีแหงนหน้ามามองชาย
ตกงาน แล้วพูดกับเขาว่า“เฮ้ น้องชาย นายตั้งใจดูอะไรต่อไปนี้ดี ๆ นะ” แล้วก็หันกลับมา
ส บ ต ากับน้องพีชอีกครั้ง“น้องพีชครับ ลุงมีเกมให้เล่นเกมหนึ่ง มันเรียกว่า เกมถามปุ๊บ
ตอบปั๊บ”“กติกาง่าย ๆ หนูแค่ตอบว่าอย ากได้รึไม่อย ากได้ แค่นั้นนะครับ”
พีชพยักหน้า และทำท่าทางจริงจังในแบบของเด็ก เศรษฐีเริ่มยืนขึ้นตัวตรงชูแบงค์ร้อยขึ้น
แ ล้ วถามคำถามที่หนึ่ง “พีช หนูอย ากได้แบงค์หนึ่งร้อยนี้มั้ยครับ”เด็กชายพยักหน้าและ
ตอบว่า “อย ากได้ครับ”เศรษฐีหันมายิ้มให้ชายตกงาน แล้วกระซิบกับเขาว่า“ถ้าเกิดอะไร
ขึ้น อย่ าพึ่งวู่วามนะน้องชาย”
ช า ย ตกงานที่เฝ้าดูเหตุการณ์พยักหน้ารับแบบงง ๆ ทันใดนั้น สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
เ ศ ร ษ ฐีอ้วนขยำเงินแบงค์ร้อยเป็นก้อนกลม ๆ และโยนลงพื้นทันที และพูดกับเด็กว่า
“พี ช ยั งอย ากได้เงินนี่อยู่มั้ยครับ”“อย ากได้ครับ” น้องพีชตอบแบบไร้เดียงสา แต่สิ่ง
ไม่คาดฝันสิ่งที่สองก็เกิดขึ้น
เศ ร ษฐีอ้วนหยิบแบงค์ร้อยยับ ๆ นั่นขึ้นมาขยำหนักกว่าเดิมเขาโยนมันลงพื้นอย่ างแรง
และถามเด็กแบบลากเสียง อีกว่า “หนูยังอย ากได้มันอยู่มั้ย”น้องพีชหันไปมองหน้าพ่อ
ที่ กำ ลั งตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ก่อนหันกลับมาตอบว่า “อย ากได้ครับลุงแดน”แต่สิ่งไม่
ค า ด ฝั น ครั้งที่สามก็เกิดขึ้น ครั้งนี้มีเสียงดัง ทำเอาพ่อเด็กหน้าถอดสีและคนในร้าน
อ า ห าร หันมามองพร้อมกันทั้งหมดเพียงเสี้ยววิเ พ ร า ะเศรษฐีอ้วนก้มมองไปที่เงิน
ยับ ๆ ใบเดิมที่อยู่กับพื้น ก่อนเอาเท้ากระหน่ำกระทืบมัน
สั ก พั ก เ ขาก็หันมาถามเด็กอีกว่า “พีชยังอย ากได้มันอยู่มั้ยลูก”เด็กชายมองด้วยแววตา
ใ ส ซื่ อ ก่ อน ยิ้ม และตอบกลับว่า “อย ากได้ครับลุงแดน”เศรษฐียิ้ม ก่อนย่อตัวลงมาเท่า
เด็กและพูดว่า“หนูชนะเกมนี้แล้วครับ ลุงถามหน่อยสิ ทำไมหนูถึงยังอย ากได้เงินแบงค์นี้
มันยับ มันสกปรกแล้วนะ” “เ พ ร า ะมันยังเป็นเงินครับลุงแดน” เด็กชายตอบ
เศรษฐีลูบหัวน้องพีช ก่อนลุกขึ้นมาถามชายตกงานว่า “นายได้อะไรจากเรื่องนี้บ้างน้องชาย”
“เอ่อ.. คือผม” ชายคนนั้นยังตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่หาย ได้แต่คว้ามือลูกมากำไว้แน่นเศษ
เอามือแตะบ่าชายตกงานเบา ๆ ก่อนพูดว่า “ใจเย็น เป็นพี่ก็ตกใจ เดี๋ยวพี่เล่าเองนะ”“ข้อคิด
ง่ า ย ๆ จ ากเรื่องนี้คือ ไม่ว่าเงินนี้จะถูกกระทำยังไง น้องพีชก็ยังอย ากได้มัน”“เ พ ร า ะว่า
คุณค่าของมันไม่ได้หายไปไหน” ชายตกงานเริ่มเข้าใจและสีหน้าดีขึ้น“หมายความว่าที่พี่
ช า ยทำเมื่อกี้คือ” “ใช่แล้ว พี่กำลังให้น้องพีชช่วยเตือนสตินายอยู่” เศรษฐีกอดคอชาย
ตกงาน ชูเงินแบงค์ร้อยยับ ๆ ขึ้นมา และพูดต่อว่า
“บางครั้งเราก็ถูกทอดทิ้ง บางครั้งเราก็ถูกกระทำ ถูกขยำแล้วขยำอีก”“ถูกมรสุมชีวิตกระทืบ
เรามีโอกาสที่จะบอบช้ำครั้งแล้วครั้งเล่า ใช่มั้ยไอ้น้อง”
เขามองหน้าชายตกงานและพูดต่อว่า “จำไว้นะ คนเราอาจโดนบทเรียนชีวิตช่วงนึง เข้ามา
ก ระ ทำไ ด้”“แต่เราต้องไม่ทำให้คุณค่าตัวเองลดลงไปนะ มันก็เหมือนกับแบงค์ร้อยยับ ๆ
แบงค์นี้แหละ” “พี่เชื่อว่าคนทุกคนมีของ อย่ างน้องก็แค่คนสิ้นหวัง เลยไม่อย ากทำงาน
ใหม่ ๆ” “แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นมันอยู่ที่น้องดูถูกคุณค่าของตัวเอง”
“อ ย่ า ดู ถู ก ตั วเ องอีกนะเว้ย ไม่งั้นชีวิตเอ็งก็ไม่มีค่า เท่ากับไอ้เงินแบงค์ร้อยยับ ๆ นี่”ชาย
ตกงานรู้สึกมีกำลังใจ เขาเอาแขนเสื้อขึ้นมาเช็ดน้ำตาทุกคนล้วนมีคุณค่าในตัวเอง ได้โปรด
อย่ าให้ใครหน้าไหน มาลดคุณค่าคุณลงไปเชียวต่อให้ใครหน้าไหนเข้ามากระทำคุณ แบบ
แบงค์ร้อยในเรื่องก็ตามแต่เงิน.. ต่อให้ผ่านมือใครมา มันก็ยังรักษาคุณค่าของมันได้เสมอ
