1 : ปรัชญาเรื่อง “สายตาสั้นสายตา ย าว”
ชายสองคนเป็นเพื่อนรักกันคนนึงสายตา ย าว อีกคนหนึ่งสายต าสั้น ทั้งสองคนนั้นเรือพลิกคว่ำกลางทะเล
ขณะที่ต่างคนต่างก็กระเสื อกกระสนพยุงตัวอยู่กลางทะเลจู่ๆ คนสายตา ย าวก็เห็นเรือน้อยลำหนึ่ง
ลอยห่างอยู่ไม่ไกลและดูเหมือนมันกำลังลอยมาทางพวกเขาเพื่อนที่สายต าสั้นก็เห็นเหมือนกัน
แต่เห็นแบบพร่ามั ว ทั้งสองคนต่างพากันออกแร งว่ายอีกครั้งเพื่อจะไปถึงเรือลำนั้น
ว่ายไปๆ คนที่สายตา ย าวก็หยุดซะงั้น เพราะเขาเห็นแล้วว่านั่นไม่ใช่เรือ แต่เป็นเพียงแค่ขอนไม้เท่านั้น
แต่คนที่สายตาสั้นไม่รู้ว่านั่นคืออะไร เขา ยังคงพ ย าย ามพาตนเองไปถึงเรือน้อยลำนั้นให้ได้
เมื่อเขาว่ายไปถึงท่อนไม้ท่อนนั้นได้ ก็พอดีกับที่เขาเห็นว่าฝั่งอยู่ไม่ไกลจากจุดที่เขาอยู่
อีกเพียงนิดเดียวแค่นั้น..เพื่อนที่สายตา ย าว ได้จากไปกลางทะเลส่วนเขารอด
2 : ปรัชญาเรื่อง “หูดี หูห นวก”
หญิงสองคนเป็นม ะเ ร็ง วันที่ไปตร วจ เธอทั้งสองนั่งรอฟังผลอยู่ในห้องเดียวกัน
คนที่หูดีได้ยินทุกคำพูดที่คุณหมอกระซิบคุยกันใน ห้องข้างๆ เธอจะมีชีวิตอยู่ได้เพียง 6 เดือน
ส่วนผู้หญิงอีกคนจะอยู่ได้อีกเพียง 3 เดือนคนที่หูห นวกไม่ได้ยินสิ่งที่คุณหมอคุยกัน
อย่ าว่าแต่เสี ยงกระซิบเลย ต่อให้คุณพูดอยู่ตรงหน้าเธอ เธอก็ยังถามเสียงดังใส่หน้าอีกว่า
“เธอพูดอะไรนะ พูดดังๆ หน่อยสิ” จากนั้น 1 เดือน หญิงหูดีก็จากไป
ส่วนคนหูหน วก..ยังมีชีวิตต่อมาจนถึงทุกวันนี้
3 : ปรัชญาเรื่อง “วิเคราะห์ลงมือทำ”
วินัยและมงคลเปิดบริษัทเล็กๆเหมือนกัน ช่วงวิก ฤตต้มยำกุ้ง วินัยผู้คำนวณเหตุการณ์
ได้อย่ างแม่นยำรู้ว่าจะมีเจ้าของธุรกิจ ขนาดเล็กประมาณ 30 เปอเซนต์ต้องปิดตัวลง
และบริษัทของเขาก็คงไม่รอดแน่ๆ เลยตัดสินใจปิดกิจการและปันเงินส่วนหนึ่งให้ลูกน้องในบริษัท
ให้ไปทำทุนส่วนมงคล เขาไม่ค่อยรู้ทิศทางของเศรษฐกิจคนส่วนมากมองว่ามงคลเป็นเจ้าของกิจการ
ที่โ ง่ทึ่มด้วยซ้ำไป เมื่อได้ยินวินัยเล่าถึงสิ่งที่กำลังจะเกิ ดขึ้น เขาพูดกับวินัยว่า
“อนาคตเป็นเรื่องที่ย าก คาดคะเน มันอาจไม่ได้เป็นอย่ างที่นายคิดก็ได้นะ” มงคลคิดว่าถ้ายังคงหางาน
ให้ลูกน้องทำได้ในแต่ละวันโอกาสก็เป็นของเขาและลูกน้องในบริษัท
สุดท้ายบริษัทของมงคลยังคงดำเนินกิจการมาจนถึงปัจจุบัน
ว่ากันว่า… เรื่องบางเรื่องไม่รู้ดีกว่ารู้นะ หูหน วกสงบกว่าหูดี วิเคราะห์เก่งไม่เท่าลงมือทำ มันคือสิ่งที่เรา
มักจะพูดกันอยู่เสมอว่า “ทำตัวโ ง่ บ้างก็ดีเหมือนกัน” ที่จริง ความสุขและความสงบอาจซ่ อนอยู่กับความ โ ง่ บ้างก็ได้
เพราะเมื่อไหร่ที่เราฉลาดและรู้เท่าทันคนอื่นความสุขความสงบก็คงหายไปจากชีวิตเราในทันที
