พึ่งพาตัวเองได้ จึงได้ชื่อว่าเป็นผู้ใหญ่ พึ่งพาตัวเองได้ จึงยิ้มได้อย่างภูมิใจ เหนื่อยแล้วท้อแล้ว ต้องรู้จักลืม
ทุกข์แล้ว ร้องไห้แล้ว ต้องรู้จักปลอบตัวเอง คนอื่นให้คุณได้ก็แค่ต้นกล้า ต้องลงมือปลูกเองถึงจะได้รับร่มเงา
ยามอับจน อย่ากล่าวโทษที่คนอื่นไม่อุ้มชู ยามวิกฤติ อย่าคับแค้นที่คนอื่นไม่ค้ำจุน
เข้มแข็งไว้นะ พึ่งพาตัวเองได้ แม้ไร้เสียงปรบมือจากผู้คน แต่ตัวคุณย่อมภูมิใจ
หากคุณกล้าหาญ.. วิกฤติที่เจอก็คือโอกาส หากคุณแข็งแกร่ง.. ปัญหาที่เจอก็คือแรงส่ง
มุมานะไว้นะ พึ่งพาตัวเองได้ ทุกสิ่งย่อมเป็นของคุณ ยึดในอัตตา อาจนำพาให้ตนหลงทาง
ยึดในผู้อื่น อาจทำให้หมดความเป็นตัวของตัวเอง พึ่งพาตัวเองได้ คือ คนจริง การหัดให้ตัวเองได้ลอง
อยู่ตัวคนเดียวดูบ้าง จึงถือเป็นเรื่องสำคัญ ที่ไม่ว่าใครต่างก็ต้องเตรียมพร้อมรับมือ
1 : ทำในสิ่งที่ต้องการได้อย่างเต็มที่
การได้ทำอะไรด้วยตัวเองแค่เพียงคนเดียว มักจะทำให้เรารู้สึกได้ถึงความเป็นอิสระ และสามารถใช้ชีวิตในแบบ
ที่เราต้องการได้อย่างเต็มที่ และไม่ต้องเป็นห่วง หรือเป็นกังวลว่าใครจะรู้สึกอย่างไร ถือเป็นการสร้างความสุขง่ายๆ
ให้กับตัวเองได้อีกในอีกหนทางหนึ่ง โดยที่ไม่ต้องเดือดร้อนใครอีกด้วย
2 : ไม่มีใครอยู่กับเราได้ตลอดไป
ปฏิเสธไม่ได้ว่า เวลา มักพรากใครหลาย ๆ คนให้เดินออกไปจากชีวิต ในแบบที่เราเองก็ไม่ทันได้ตั้งตัวอยู่เสมอ
จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ในบางที ความรู้สึกเคว้งคว้างทั้งหลายจะก่อตัวขึ้นภายในจิตใจ จนทำให้รับรู้ได้ถึง
ความอ่อนแอที่มี ดังนั้น การใช้ชีวิตคนเดียวให้เป็น คือเรื่องสำคัญอีกเรื่องหนึ่งที่คนเราจะต้องหัดเรียนรู้เอาไว้
เพราะทุกสิ่งบนโลกนี้ ไม่สามารถคงอยู่ได้ตลอดไป ไม่เว้นแม้แต่ตัวของเราเองด้วยก็ตาม
3 : เอาแน่เอานอนไม่ได้กับใจของคนอื่น
เพราะใจคนเรา สามารถเปลี่ยนไปได้ในทุกวินาที และเราไม่มีทางที่จะรับรู้ได้เลยว่า เมื่อถึงจุดๆ หนึ่งของชีวิตมาถึง
ใครบ้างที่จะยังคงอยู่เคียงข้างกันไปตลอด การเตรียมพร้อมรับมือกับความเปลี่ยนแปลงหลาย ๆ อย่าง
จึงอาจมีส่วนช่วยให้สิ่งที่ต้องเผชิญหน้านั้น ไม่ใช่เรื่องยากเกินรับมือไหว
4 : ไม่ต้องเป็นภาระ หรือสร้างความเดือดร้อนให้กับใคร
ในแง่ของความเป็นจริงคือ เราควรหัดใช้ศักยภาพที่มีอยู่ในตัวเอง หรือช่วยเหลือตัวเองให้ได้อย่างเต็มที่เสียก่อน
และเมื่อไม่ไหว หรือคิดว่าทำไม่ได้แล้ว ค่อยหันหน้าไปพึ่งพาความช่วยเหลือจากคนอื่น
